NU 10% extra korting op het gehele assortiment met de code: MOEDERDAG23
Menu
NU 10% extra korting op het gehele assortiment met de code: MOEDERDAG23
Op zaterdag 15 augustus 2015 zijn we begonnen aan het avontuur waar we ons al een half jaar op voorbereiden; onze reis naar Hong Kong. We vertrokken naar Hong Kong om daar maar liefst vijf maanden te wonen en studeren. Deze serie reisverslagen van Hong Kong bestaat uit maar liefst zeven delen. Na deze maanden in Hong Kong, besloten we voor vijf weken door Azië te reizen. We bezochten onder andere Singapore, Thailand en China. Dit reisverslag gaat over onze vier dagen in Beijing.
Koud. Koud. En nog eens koud. Na aankomst van onze vlucht namen we een (achteraf gezien illegale) taxi, die ons over de bevroren wegen naar ons hotel bracht. Op een paar dagen van een gevoelstemperatuur van +40 graden Celsius in Thailand naar tot -25 graden Celsius, we willen het niemand aanraden. Maar wat is Beijing ongelofelijk vet.
Op onze eerste dag zijn we naar het Tiananmen square gegaan, het grootste plein van de wereld, welke ook wel Het plein van de Hemelse Vrede wordt genoemd. Die laatste naam vinden wij zelf niet zo gepast, aangezien het buiten China vooral bekend staat om de “Tiananmen Square Massacre”, waarbij in 1989 een vredig protest van voornamelijk studenten bloedig werd beëindigd door 300.000 troepen van het staatsleger. Hier zijn nooit mensen verantwoordelijk voor gehouden, en het dodental is nooit exact vastgesteld. Niet-Chinezen zeggen dat er duizenden doden zijn gevallen, China zelf zegt dat er twee of drie honderd doden zijn gevallen. In de nasleep zijn er nog honderden mensen opgepakt en geëxecuteerd, en ook de internationale pers werd bedreigd. Uiteraard werd alle nationale pers gecensureerd waardoor het op een relatief klein opstootje leek.
Opvallend was dan ook dat voor het betreden van dit plein, waar verder niets bijzonders te doen was, we door diverse metaaldetectors en langs legerposten met honden moesten. Hierbij moest iedereen, ook de Chinezen zelf, hun paspoort laten zien. Het plein zelf lag er inderdaad vredig bij. Op het plein ligt ook het Mausoleum van Mao, na een nog strengere controle inclusief fouillering hebben we een rondje om de historisch-indrukwekkende man heen gelopen. Toch vreemd als je je bedenkt wat er onder zijn bewind allemaal is gebeurt.
Een ander hoogtepunt in Beijing is natuurlijk De Verboden Stad. Met vast bevroren grachten, maar geen sneeuw en een strakblauwe lucht zag het er waanzinnig uit. Het enige dat ons enigszins belemmerde was de strenge kou welke met het lichtste briesje overal door heen sneed. We hebben dan ook ergens abnormaal ranzige chocolademelk gedronken, omdat dat het enige warme was dat we konden verkrijgen. Helaas was dit in een zaakje zonder verwarming, met enkel wat doeken voor de ingang, en dus ook geen deuren. Na ook een bezoekje aan het winterpaleis van de president van China stond de volgende dag de grote Chinese muur op het programma!
De dag begon wat opvallend, want toen we aankwamen bij het busstation vanwaar de bus naar de muur zou vertrekken, stonden er overal mensen in officiële hesjes die zeiden dat de bus niet reed. Dit was dus een enorme domper, want we hadden verder geen ruimte in onze planning om nog naar de muur toe te gaan. Wat we verdacht vonden was dat de mensen, die overigens naast de andere buschauffeurs stonden, wel aanboden ons met hun auto zelf te brengen. Voor heel veel geld natuurlijk!
Toen we even doorliepen, ontdekten we dat de bus dus gewoon wel reed. Dat er opportunisten zijn die je hun dure auto in proberen te lokken is op zo’n toeristische plek logisch te noemen, wat we vooral vreemd vonden was dat de mensen van de busmaatschappij gewoon mee speelden, terwijl 4 meter achter hen de bussen met “NAAR DE CHINESE MUUR” erop klaar stonden. Ze zullen er ook wel wat voor krijgen.
Eenmaal aangekomen bij de muur waren we vrijwel de enigen. Normaal is het altijd enorm druk op de Chinese muur, maar door de onverbiddelijke kou waren we bijna alleen. Eenmaal op de muur werd nog maar eens pijnlijk duidelijk waarom. Bij het uitademen bevroor het vocht direct in de sjaal voor je mond, en met het inademen moest je dan ook moeite doen er lucht doorheen te zuigen. Het waaide behoorlijk wat maakte dat je weg moest kijken, daar je ogen ook kunnen bevriezen.
De grootste uitdaging die we hadden, bij 25 graden Celsius onder nul met wind, was het maken van een leuke foto. Onze telefoons vielen vrijwel direct uit wanneer we ze uit onze zak haalden. De truc was om de telefoon warm te wrijven, aan te zetten, de camera op te starten, op de bevroren lens te ademen en het vocht er direct af te vegen voor het weer bevroor. Dan gingen we klaar staan, hielden we onze handen voor ons gezicht, telden we af, haalden we snel onze handen weg, telefoon omhoog, en klik. Daarna gelijk weer de handen voor het gezicht want met die wind voelde je je huid bevriezen. Op die manier hebben we een aantal foto’s gemaakt, en de muur goed kunnen bekijken.
Na ongeveer twee uur moesten we toch echt terug naar beneden, en de dichtstbijzijnde horecazaak in. Resultaat: Nadia d’r huid op haar bovenbenen was bevroren, en Goort zijn oren waren bevroren. Ook kon Goort zijn vingers niet meer goed bewegen, maar deze ontdooiden gelukkig weer snel. Toch willen we benadrukken dat het elke minuut en alle pijn waard was. Door het koude weer was het zicht namelijk waanzinnig, de lucht was blauw, en wat is die muur indrukwekkend! Na een uur acclimatiseren in de horeca gelegenheid met een warm drankje gingen we weer terug naar ons hotel.
Verder hebben we natuurlijk nog uren en vele kilometers door de stad gestruind en hebben we heel wat afgereisd met het openbaar vervoer. Een van de uitdagingen was vragen naar bus 6. Na een potje hints van tien minuten met iemand van een informatie hokje van de busmaatschappij, bleek dat Chinezen het getal zes heel anders vormen met hun vingers als wij; ze gebruiken een soort Startrek alien-groet voor het getal 6. Toen de beste man en wij gelijktijdig door hadden dat het probleem hem daar in zat hebben we hartelijk gelachen.
Verder hebben we ons wel vaak gestoord aan de manieren, of-ja juist het ontbreken daarvan, van Chinezen in het algemeen. Natuurlijk zijn er ook Flintstones van Nederlanders, maar de Chinezen spannen toch wel de kroon. Enkele anekdotes zijn een man die in een restaurant voor de rij bij de kassa een groene klodder op de grond rochelde, wat afgaande op iedereens reactie blijkbaar doodnormaal was. Ouders die lachen om hun kinderen die mayonaise over de ruiten in een winkelcentrum uitsmeren, en ga zo maar door. Kortom, echt asociaal gedrag, niet iets dat te wijten is aan cultuurverschillen o.i.d.
Iets anders dat ons is opgevallen aan China en Hong Kong in het algemeen, is dat vuilniszakken niet worden verwisseld. Nee, vuilnisbakken worden letterlijk leeg gegraaid met knijpers, en dat vuilnis wordt dan in een nieuwe zak gedaan welke vervolgens wordt meegenomen. Na lang denken vermoed ik dat het komt omdat zakken op die manier altijd helemaal vol zitten voor ze een nieuwe pakken, maar erg efficiënt en hygiënisch is het in ieder geval niet. Zeker niet met 40 graden en veel zwerfdieren zoals honden, katten en ratten.
Wij vonden Beijing zeker de moeite waard om te bezoeken. De stad heeft vele mooie bezienswaardigheden, zoals de Chinese Muur en de Verboden Stad , welke je nergens anders vind. De hoofdstad van dit gigantische land is wat ons betreft een grote aanrader!
Abonneer op onze nieuwsbrief!
Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van onze nieuwste producten, blogs en acties!
